Przyjazd do Bolonii w głównym stopniu wiązał się z wizytą na cmentarzu żołnierzy polskich, którzy polegli w trakcie drugiej wojny światowej. Jest to cmentarz, na którym leży mój dziadek z tego powodu była to wizyta sentymentalna. Niestety po tej wizycie można było odnieść wrażenie, że nikt o tych poległych nie pamięta łącznie z naszym rządem. Cmentarz jest zarośnięty, całkowicie zapomniany. O moim dziadku można dowiedzieć się więcej czytając zapiski z drogi do Armii Andersa „Pamiętnik mojego dziadka”.